Korea Południowa (podsumowanie 1) - Seul - sukces urbanistyczny vs. zatłoczone miasto...

Seul - stolica Korei (od 1392), zamieszkiwana przez ponad 10 milionów mieszkańców, a w całej metropolii przez ponad 23 milionów, co plasuje ją na 3 miejscu pod względem ilości ludności na świecie. Współczynnik gęstości zaludnienia wynosi ponad 15 tysięcy osób na każdy kilometr kwadratowy a całkowita powierzchnia miasta wynosi 614 kilometrów kwadratowych, wcale nie tak dużo, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Doliczając jeszcze turystów i przyjezdnych, wszystko to powoduje, że Seul jest miastem bardzo, bardzo zatłoczonym. Nieprzerwanie miasto wzdłuż i wszerz przemierzają miliony ludzi.

Jednakże, seulscy projektanci poradzili sobie z tym problemem, dzięki sprawnie funkcjonującej sieci metro (kolei podziemnej i naziemnej). 19 linii o łącznej długości 532 km (o 6 km dłuższe jest tylko metro w Szanghaju) obsługuje 401 stacji (dwadzieścia stacji więcej jest w Nowym Jorku).

źródło: seoulmetro,co.kr

Każda linia ma numer i kolor, a każda stacja oprócz nazwy, także swój numer, co bardzo, ułatwia poruszanie się cudzoziemcom, bowiem nie łatwo zapamiętać nazwy stacji nawet w transkrypcji angielskiej. Ponadto numeracja jest bardzo logiczna, np. linia 4 (ma numery stacji 400, 401, 402, itd.). Dodatkowo każde wyjście ze stacji też ma swój numer (wszystko precyzyjnie oznakowane).
Wszystko to dostosowane do szybkiego przekształcenia olbrzymiego kompleksu podziemnego ( 10 ÷ 20m pod ziemią),  w funkcję schronów na wypadek wojny.

Na każdej stacji po kilka szaf z artykułami niezbędnymi do przeżycia...

Pociągi, na peronie, zatrzymują się z milimetrową dokładnością, podjeżdżają pod szklane drzwi (nie ma możliwości przypadkowego upadku na tory), kursują co kilka minut, a aktualnej pozycji pociągu względem stacji, informują monitory postępu. Kiedy pociąg wjeżdża na stację, można posłuchać fragmentów muzyki klasycznej, np. Chopina, Vivaldiego, Mozarta (każda linia i kierunek ma swoją melodię).

W kolejce do pociągu...

Oczywiście w pociągach nad drzwiami są schematy linii, dla obu kierunków, a obok monitor, z wyświetloną nazwą i numerem następnej stacji, oraz  strony po której otwierane będą drzwi.
W pociągu jest pełny dostęp do sieci wi-fi, stąd wszyscy (dokładnie), ze słuchawkami w uszach, trzymają w rękach smarfony i odłączeni są od świata rzeczywistego.
Pociągi, perony, stacje, uderzają czystością. Wszystkie toalety publiczne bezpłatne wyposażone w niezbędne artykuły sanitarne, kąciki dla przewijania niemowląt i toalety dla osób niepełnosprawnych ruchowo.

Niezbędne artykuły sanitarne w każdej toalecie...

Cena przejazdu jest uzależniona od długości podróży i ilości przesiadek. Standardowy jednorazowy bilet na podróż krótszą niż 10 km, czy to metrem, czy autobusem, to wydatek 1050 wonów. Każde kolejne 5 km kosztuje 100 wonów, podobnie jak przesiadka z metra na autobus.
Mieszkańcy Seulu używają kart pre–paidowych, często w formie przyczepianego do kluczy czy telefonu breloczka. Odbijają je przy wejściu i wyjściu z metra, a system pobiera stosowną opłatę. 

My używaliśmy plastikowej karty T-Money, zakupioną w Busanie, za którą kaucja wynosiła 2000 wonów, kartę trzeba było doładowywać, w automatach znajdujących się, przy wejściu na perony stacji.

Oczywiście w metrze można nabyć bilet jednorazowy, czego nie polecam, ponieważ na niektórych trasach trzeba dopłacić niewielką kwotę do podstawowej ceny biletu już przy wyjściu. Utrudnia to szybkie przemieszczanie się.

Stworzenie czytelnego, skutecznego, wystarczająco odciążającego ruch komunikacyjny w mieście, samofinansującego się, przy tym dostępnego finansowo dla wszystkich systemu komunikacji podziemnej, w niespełna 40 lat (budowę pierwszej linii metra rozpoczęto w 1971r., a w Warszawie w 1953r.), osobiście uważam za ogromny sukces urbanistyczny Koreańczyków.
Seul połączony jest z głównymi miastami, poprzez sieć kolejową KTX, pociągów pocisków, jednych z najszybszych w Azji, poruszających się z prędkością ponad 300 km/godz. Wszystkie pociągi zatrzymują się na Seoul Station.

Nowoczesny, lśniący Dworzec Główny...

.

Jak przy każdym dworcu głównym bywa, to i w stolicy tak dużej metropolii nie brakuje bezdomnych (przyznać muszę, że byli to jedyni bezdomni spotkani w tym czystym mieście).

W Seulu istnieje ponad 400 linii autobusowych. Autobusy oznaczone kolorami:

• zielone autobusy obsługują trasy lokalne,
• niebieskie dalsze podróże,
• czerwone autobusy ekspresowe dojeżdżają na przedmieścia,
• żółte autobusy kursują na trasach zakupowych (coś jak autobusy sieci Auchan).

Autobusy, choć czyste, często są bardzo zatłoczone, poruszają się w korkach, co bardzo zniechęcało nas do korzystania z tego typu transportu. 

Ciekawostką w Seulu są pomarańczowe taksówki, przeznaczone dla obcokrajowców, 20% droższe niż regularne taksówki, ale kierowcy bardzo dobrze mówią po angielsku, opowiadając na temat obiektów i zabytków mijanych po drodze.

Taksówka dla cudzoziemców...

Oznaczone drogi...

W mojej ocenie na ogromną pochwałę zasługuje projekt rewaloryzacji przestrzeni miejskiej wokół Cheonggyecheon – rzeki przebiegającej przez centrum miasta (o projekcie pisałam wcześniej w części poświęconej Festiwalowi Lampionów Lotosu).
Otwarta rzeka, nie tylko przywróciła mieszkańcom tereny rekreacyjne, ale i poprawiła jakość wód oraz wzrost liczby żyjących tu gatunków zwierząt i roślin. Dzięki ponownemu pojawieniu się w tym rejonie wód, średnia temperatura okolic spadła o ponad 3 stopnie Celsjusza.
Przeprowadzone zmiany pozwoliły na scalenie obu fragmentów centrum pod względem przestrzennym poprzez likwidację bariery w postaci estakady. A budowa wieżowców, w których znajdują się siedziby światowych towarzystw finansowych i koncernów międzynarodowych, dała naturalny cień, spacerującym wzdłuż rzeki.

Nie można pominąć także budowy ultranowoczesnego miasta biznesowego typu ubiquitous city, Songdo-dong, zbudowanego na sztucznie usypanej wyspie o powierzchni 600 ha, na Morzu Żóltym, w pobliżu miasta Incheon, po północno-zachodniej stronie Seulu.

żróło: andrewbartholomew.wordpress.com

Tak zwiększył się obszar powierzchni ziemskiej...

Dzielnica zawiera 80.000 mieszkań, 5.000.000 metrów kwadratowych powierzchni biurowej i 900.000 metrów kwadratowych powierzchni handlowej. Tutaj znajduje się najwyższy w Korei Południowej, 305m wysokości, 68 piętrowy Northeast Asia Trade Tower.

Źródło:: worldgreatestsites.com

Songdo stanowiło tło dla teledysku "Right Now", przez koreańską gwiazdę pop PSY.